Η Πιάτσα ντι Σπάνια (Piazza di Spagna) η αλλιώς Πλατεία της Ισπανίας είναι μία από τις πιο διάσημες πλατείες της Ρώμης, ένα από τα δημοφιλέστερα σημεία συνάντησης και συνάμα ένα από τα πιο όμορφα σημεία της πόλης.

Η κομψότητα είναι αναμφισβήτητα το κύριο χαρακτηριστικό της πλατείας, που σε συνδυασμό με το φως του δειλινού, το σιντριβάνι του Bernini, τα μεγαλοπρεπή Ισπανικά σκαλιά, ενός οβελίσκου και της όμορφης εκκλησίας δημιουργούν πραγματικά ένα κάδρο.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οίκοι υψηλής ραπτικής & επώνυμοι σχεδιαστές μόδας όπως Gucci, Bulgari & Valentino επέλεξαν να τοποθετήσουν ακριβώς έξω από την πλατεία καταστήματά τους.

Φωτογραφία: Hans Vaupel

Η Piazza di Spagna, οφείλει το όνομα της στο Palazzo di Spagna, την έδρα της Πρεσβείας της Ισπανίας στην Αγία Έδρα. Διάσημοι ποιητές έζησαν κάποτε εδώ, όπως ο Τζoν Κητς (John Keats) και Πέρσυ Μπυς Σέλεϋ και σήμερα η πλατεία αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά ανεκτίμητης αξίας.

Η Πλατεία συνδέετε με την εκκλησία Τρινιτά ντέι Μόντι (Trinità dei Monti) που βρίσκεται στην κορυφή του λόφου μέσω μιας μεγάλης και πλατιάς σκάλας γνωστή ως Σκαλινάτα (Scalinata di Trinità dei Monti) η αλλιώς Ισπανικά Σκαλιά (Spanish steps) που εδώ και αιώνες αποτελεί κλασικό τόπο συναντήσεων τόσο για τους κατοίκους όσο και για τους πολυάριθμους τουρίστες.

Η θέα της πόλης από το πλάτωμα αυτό είναι πανοραμική και πολύ όμορφη, ενώ τους ανοιξιάτικους μήνες, η Σκαλινάτα στολίζεται με γλάστρες από ανθισμένες αζαλέες και άλλα άνθη.

Η Γοτθική εκκλησία Τρινιτά ντέι Μόντι (Trinità dei Monti) με πρόσοψη Αναγέννησης έχει δύο καμπαναριά και είναι μια όμορφη Γαλλική εκκλησία, με πολλά έργα ζωγραφικής να διακοσμούν το εσωτερικό της, μεταξύ αυτών και δύο έργα από τον Daniele da Volterra, μαθητή του Μιχαήλ Αγγέλου.
Στο τέλος του δέκατου πέμπτου αιώνα, μόνο ένα μικρό εκκλησάκι υπήρχε πάνω στο λόφο. Το 1495, Ο Γάλλος βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΒ΄ ανέθεσε την ανέγερση μιας νέας εκκλησίας, αντικαθιστώντας το παρεκκλήσι. Η κατασκευή άρχισε το 1502 και συνεχίστηκε για δεκαετίες μέχρι το 1585 όταν και εγκαινιάστηκε από τον Πάπα.

Ο οβελίσκος ακριβώς μπροστά από την εκκλησία βρισκόταν αρχικά στον Κήπο του Σαλλούστιου (Gardens of Sallust). Το 1788 μεταφέρθηκε στη σημερινή του θέση, κατόπιν αιτήματος του Πάπα Πίου ΣΤ΄ ενώ τα ιερογλυφικά που υπάρχουν στον οβελίσκο, είναι αντιγραφή από τον οβελίσκο στην Πιάτσα ντελ Πόπολο.

Φωτογραφία: usabin

Μπροστά από τα Ισπανικά Σκαλιά, βρίσκεται η Fontana della Barcaccia, ένα κομψό σιντριβάνι που σχεδιάστηκε από τον Τζιάν Λορέντζο Μπερνίνι (1598-1680) Gian Lorenzo Bernini. Ο Σχεδιασμός του Bernini, ο οποίος δείχνει ένα ημι-βυθισμένο πλοίο στο κέντρο της λεκάνης, είναι εμπνευσμένη από την υπερχείλιση του Τίβερη το 1598, όταν ένα μικρό σκάφος είχε προσαράξει ως εκεί αφού το νερό είχε υποχωρήσει.

Φωτογραφία: Emor Perticaroli

Φωτογραφία: Emor Perticaroli

Φωτογραφία: Alessandro Capotondi

Φωτογραφία: sergio

Στο νοτιοανατολικό τμήμα της πλατείας βρίσκεται και η Colonna dell'Immacolata (Στήλη του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου). Η στήλη 12 μέτρων περίπου ύψους βρέθηκε το 1777 κάτω από ένα μοναστήρι και Ανεγέρθηκε εδώ το 1857 για να τιμήσει την Θεοτόκο. Στην κορυφή του, έχει το άγαλμα της Παναγίας.

★★★★★ Δείτε ξενοδοχεία κοντά σε Πιάτσα ντι Σπάνια - Booking.com

Συνέχεια...

Ο Καρακάλλας (188 - 217) ήταν Ρωμαίος Αυτοκράτορας που κυβέρνησε από το 211 έως το 217 μ.Χ. Το πραγματικό του όνομα ήταν Λούκιος Σεπτίμιος Βασσιανός, το οποίο άλλαξε σε Μάρκος Αυρήλιος Αντωνίνος, επειδή ο πατέρας του ήθελε να συνδέσει την οικογένειά του με την περίφημη δυναστεία των Αντωνίνων.
Το παρατσούκλι Καρακάλλα δόθηκε σε αυτόν επειδή είχε την τάση να φοράει έναν μακρύ γαλατικό μανδύα με αυτό το όνομα.
Τα Λουτρά του Καρακάλλα ολοκληρώθηκαν και άνοιξαν το 217 μ.Χ. κατά τη διάρκεια της Βασιλείας του Αυτοκράτορα Καρακάλλα, ως το μεγαλύτερο συγκρότημα λουτρών στον κόσμο. Τα λουτρά λειτουργούσαν για πάνω από 300 χρόνια.

Φωτογραφία: Vicky

Τα ερείπια από κόκκινα τούβλα των Λουτρών του Καρακάλλα βρίσκονται νοτιοανατολικά του κέντρου της Ρώμης και ήταν τεράστια κτίρια, με τεράστιους θόλους, με τοιχογραφίες που κάλυπταν τα τεράστια δωμάτια.
Αυτή η τεράστια έκταση των 27 στρεμμάτων με τις εγκαταστάσεις μπορούσαν να φιλοξενήσουν περισσότερους από 1.600 ανθρώπους ταυτοχρόνως, ενώ συνολικά τα λουτρά μπορούσαν να εξυπηρετήσουν μεταξύ 6.000 και 8.000 επισκέπτες καθημερινά.

Σε μια εποχή όπου τα δημόσια λουτρά και γενικά οι εγκαταστάσεις υγιεινής ήταν πολύ σημαντικές και ο συνωστισμός μεγάλος, τα περισσότερες από πενήντα δημόσια λουτρά στην Αυτοκρατορική Ρώμη έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη Ρωμαϊκή κοινωνία και στην ζωή των πολιτών. Όχι μόνο βελτίωνε την υγιεινή των πολιτών της, αλλά η θέρμες ήταν επίσης χώροι όπου οι Ρωμαίοι ερχόντουσαν να κοινωνικοποιηθούν και να χαλαρώσουν.

Τα Λουτρά του Καρακάλλα (Terme di Caracalla) ήταν κάτι περισσότερο από ένα απλό συγκρότημα για μπάνια και πισίνες για κολύμβηση. Ήταν στην πραγματικότητα ένα πολυλειτουργικό κέντρο αναψυχής και στέγαζε γυμναστήρια, βιβλιοθήκες, κήπους, γκαλερί τέχνης, εστιατόρια, ακόμη και οίκους ανοχής.

Φωτογραφία: Francis Norman

Το συγκρότημα ήταν γνωστό επίσης και για το πλούσιο εσωτερικό του, καθώς υπήρχαν μαρμάρινα καθίσματα, ψηφιδωτά που κάλυπταν τους τοίχους και τα δάπεδα, σιντριβάνια και αγάλματα.

Ένα πολύπλοκο σύστημα διανομής νερού εξασφάλιζε την σταθερή ροή του νερού από το υδραγωγείο Aqua Marcia. Κάτω από τα κύρια κτίρια ήταν δύο επίπεδα, το ανώτερο χρησιμοποιήθηκε για την θέρμανση του νερού, το κατώτερο χρησιμοποιήθηκε για την αποστράγγιση των υδάτων. Τα λουτρά ήταν πλήρως λειτουργικά μέχρι το 537 μ.Χ. όταν οι Γότθοι κατέστρεψαν το υδραγωγείο, διακόπτοντας και την παροχή νερού.

Εισιτήριο εισόδου για τα Λουτρά του Καρακάλλα. Επισκεφτείτε αυτό το συγκλονιστικό μνημείο που σώζεται για να νιώσετε την αληθινή ατμόσφαιρα της αρχαίας Ρώμης. Δεν ήταν απλά ένα μέρος για λουτρό αλλά το σημείο συνάντησης όλων των πολιτών. Κλείστε το εισιτήριο σας online και Κερδίστε χρόνο και χρήμα. Θα παραλάβετε τα εισιτήρια με E-mail, θα τα εκτυπώσετε και είστε έτοιμοι.

Αμέλεια, λεηλασίες και ένας σεισμός μετέτρεψε αυτό το μεγάλο αρχιτεκτονικό συγκρότημα σε ερείπια. Αλλά ακόμα και αυτά τα ερείπια συνεχίζουν να εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες χάρη στο τεράστιο μέγεθος και το μεγαλείο τους.

Φωτογραφία: edk7

Φωτογραφία: Colin Sabin

wiki

Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού συνήθως, τα λουτρά του Καρακάλλα μετατρέπονται σε μουσική σκηνή, με πολλές εκδηλώσεις να γίνονται στον χώρο αυτό.

Φωτογραφία: HEN-Magonza

Συνέχεια...

Η Αππία οδός (Via Appia) ήταν κάποτε ένας από τους πιο σημαντικούς δρόμους του κόσμου, ο πιο διάσημος και πιο μεγάλος από όλους τους δρόμους που ακτινοβολούσε από τη Ρώμη προς τα πέρατα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Η Αππία οδός Άρχιζε από τη Ρώμη και έφτανε στο λιμάνι της πόλης του Μπρίντιζι. Οφείλει το όνομά της στον Κλαύδιο Άππιο, ο οποίος κατασκεύασε το πρώτο τμήμα του το 312 π.Χ.
Στις αρχές του 6 αιώνα μ.Χ. ο δρόμος αυτός εγκαταλείφτηκε και καταστράφηκε κατά το μεγαλύτερο μέρος του.

Φωτογραφία: Atilla2008

Η Via Appia ξεκίνησε στο Circus Maximus, περνώντας κατά μήκος από τα Λουτρά του Καρακάλλα, και αργότερα, το Aurelian Wall. η Αππία Οδός ακολούθησε τη δυτική ακτή, τελικά καταλήγει σε Capua, Καμπανία Τάραντα. Τελικά, η Αππία Οδός έκανε όλη τη διαδρομή προς το λιμάνι της πόλης του Μπρίντιζι στην νοτιοανατολική ακτή της Ιταλίας, 560 χιλιόμετρα από τη Ρώμη.

Φωτογραφία: Atilla2008

Σήμερα η Αππία οδός ξεκινά από τα Αυρηλιανά Τείχη στην πύλη Porta San Sebastiano.

Φωτογραφία: David Curry

Η Via Appia είναι επίσης πλούσια σε μύθους και Ιστορίες. Ο χριστιανικός μύθος λέει ότι σε αυτόν τον δρόμο εμφανίστηκε ο Χριστός στον Άγιο Πέτρο καθώς έφευγε από την Ρώμη. Αυτό το όραμα του Χριστού τον ανάγκασε να επιστρέψει στην πόλη.

Επίσης Ιστορικά λέγετε ότι εδώ σε αυτό τον δρόμο σταυρώθηκαν περισσότεροι από 6000 δούλοι, για μέχρι και 130 μίλια κατά μήκος του δρόμου, μετά την εξέγερση του σκλάβου Σπάρτακου το 73 π.Χ.

Συνέχεια...

Η Βίλα Μποργκέζε (Villa Borghese) είναι ένα από τα μεγαλύτερα δημόσια πάρκα της Ρώμης. Προσφέρει ένα ευχάριστο καταφύγιο από τους έντονους ρυθμούς στους δρόμους της πόλης. Το πάρκο διαθέτει μια λίμνη, ναούς, σιντριβάνια, αγάλματα και διάφορα μουσεία.

Η περιοχή ξεκίνησε ως αμπελώνες τον 16ο αιώνα και το 1605 ο καρδινάλιος Σκιπίoν Μποργκέζε (Scipione Borghese), ανιψιός του Πάπα Παύλου Ε΄, μετέτρεψε τον τα αμπελώνα σε πάρκο. Στο τέλος του 18 αιώνα, μια τεχνητή λίμνη δημιουργήθηκε στη μέση του πάρκου, ενώ στο νησάκι της λίμνης, χτίστηκε ένας μικρός Ιωνικός ναός αφιερωμένος στον Ασκληπιό, τον θεό της Ιατρικής.

Φωτογραφία: 24.05circa

Το 1903 η πόλη της Ρώμης παρέλαβε την Villa Borghese από την οικογένεια Borghese και έτσι το πάρκο άνοιξε για το κοινό. Καλύπτει περίπου 80 εκτάρια και χαρακτηρίζετε από μεγάλους σκιερούς δρόμους, διάφορους ναούς, Μουσεία, όμορφα σιντριβάνια και πολλά αγάλματα.

Φωτογραφία: Sid Sirota

Η Γκαλλερία Μποργκέζε (Galleria Borghese) γνωστή και ως Πινακοθήκη Μποργκέζε είναι ένα από τα μουσεία του πάρκου.

Εισιτήριο Εισόδου για Βίλλα Μποργκέζε. Το μουσείο της Βίλλας Μποργκέζε θα σας γοητεύσει με τις υπέροχες συλλογές των Μπερνίνι, Ραφαήλ, Καραβάτζιο και Κάνοβα. Κλείστε τα εισιτήρια σας online και προλάβετε καθώς το μουσείο επιτρέπει περιορισμένο αριθμό επισκεπτών για ορισμένο χρόνο και αν έχει κόσμο μπορεί να μείνετε απ' έξω! Παραλαμβάνεται τα εισιτήρια με E-mail, τα εκτυπώσετε και είστε έτοιμοι.

Στο πάρκο στεγάζεται επίσης η Εθνική Πινακοθήκη Μοντέρνας Τέχνης - Galleria Nazionale d'Arte Moderna με γλυπτά και πίνακες των Σεζάν, Ροντέν, Βαν Γκογκ, Μονέ και άλλων.

Το τρίτο μουσείο είναι η Βίλα Τζούλια Villa Giulia όπου παρουσιάζονται συλλογές από αρχαία Ετρουσκικά χειροποίητα αντικείμενα. Επίσης μέσα στο πάρκο θα βρείτε και το Βιοπάρκο της Ρώμης και ζωολογικό κήπο.

Φωτογραφία: Atilla2008

Φωτογραφία: vitofonte

Το πάρκο βρίσκεται βόρεια της Πιάτσα ντι Σπάνια (Piazza di Spagna) και οι κύριες είσοδοι βρίσκονται στον σιδηροδρομικό σταθμό Piazzale Flaminio (κοντά στην Piazza del Popolo) και την Porta Pinciana (πύλη των τειχών Αυρηλίου) στο τέλος της Via Veneto.

Φωτογραφία: wiki

Φωτογραφία: Altug Karakoc

Φωτογραφία: Daviddje

Συνέχεια...

Στην πλατεία των Ιπποτών της Μάλτας (piazza dei Cavalieri di Malta), μια καταπράσινη περιοχή στον λόφο του Αβεντίνο (Aventino), έναν από τους «επτά λόφους» που αποτελούσαν την αρχαία πόλη της Ρώμης, θα συναντήσει κανείς σίγουρα αρκετούς τουρίστες να περιμένουν υπομονετικά στην ουρά, περιμένοντας τη σειρά τους για να κρυφοκοιτάξουν μέσα από την κλειδαρότρυπα μιας μεγάλης πόρτας.

Το θέαμα μπορεί να φαντάζει λίγο περίεργο, αλλά η αναμονή ανταμείβει τον επισκέπτη με μια μοναδική εικόνα. Μια καταπράσινη στοά, μια υποβλητική δεντροστοιχία που συνοδεύει το βλέμμα μέχρι που διακρίνεται στο βάθος, τέλεια ευθυγραμμισμένα, ο μεγάλος θόλος της βασιλικής του Αγίου Πέτρου.

Φωτογραφία: Alessandro Cani

Η πλατεία, που περιβάλλεται από τοίχοι, οι οποίοι είναι διακοσμημένοι με οβελίσκους, στρατιωτικά τρόπαια και σύμβολα Ιπποτών σχεδιάστηκε το 1765 από τον Giovanni Battista Piranesi.

Ολόκληρη η περιοχή ανήκε αρχικά σε ένα μοναστήρι Βενεδικτίνων που ιδρύθηκε το 939. Τον 12 αιώνα το μοναστήρι έγινε περιουσία των Ναϊτών Ιπποτών, των υπερασπιστών του Χριστιανισμού εναντίον της μουσουλμανικής απειλής. Το 1312, καταργήθηκε το Τάγμα των Ναϊτών και το μοναστήρι πέρασε στα χέρια των Ιπποτών της Ρόδου (Ιωαννίτες Ιππότες). Ενώ το 1552 ο Πάπας παραχώρησε την μονή στο στρατιωτικό Τάγμα των Ιπποτών της Μάλτας.

Η Piazza dei Cavalieri di Malta κρύβει επίσης ένα άλλο συναρπαστικό μύθο της Ρώμης.. ο οποίος θέλει όλο τον λόφο Aventine να είναι ένα τεράστιο πλοίο των Ναΐτων Ιπποτών, που όταν έρθει η ώρα θα σαλπάρει προς τους Αγίους Τόπους.

Φωτογραφία: Deborah Guber

Φωτογραφία: ChanoSSE

Συνέχεια...

Άλλο το Hostel και άλλο το Hotel, το ξενοδοχείο δηλαδή. Τα Hostels ή αλλιώς ξενώνες νεότητας είναι γενικά μια πιο φθηνή επιλογή για διαμονή, χωρίς να υστερεί πολλές φορές σε εγκαταστάσεις και παροχές από ένα καλό ξενοδοχείο, ειδικά τα τελευταία χρόνια.

Άλλο ένα κύριο χαρακτηριστικό τους είναι ότι το hostel έχει να κάνει και με το ομαδικό πνεύμα.

- Ας κάνουμε μια ιστορική αναδρομή για τα Hostels:
Ο πρώτος ξενώνας νεότητας Hostel ιδρύθηκε από τον Richard Schirrmann (Ρίτσαρντ Σέρμαν) περίπου το 1909-1912.

Ο Schirrmann ήταν ένας Γερμανός καθηγητής που του άρεσε να οργανώνει εκδρομές με τους μαθητές του και να ταξιδεύουν έξω από την πόλη τα Σαββατοκύριακα, με επισκέψεις στην εξοχή.

Κατά τη διάρκεια μιας από αυτές τις εκδρομές, μια ξαφνική καταιγίδα ανάγκασε την ομάδα του να αναζητήσουν καταφύγιο σε ένα άδειο σχολείο. Ήξερε ότι οι οικογένειες των μαθητών του, ήταν αρκετά φτωχές και δεν θα μπορούσαν να μείνουν τα παιδιά σε κάποιο πανδοχείο της περιοχής.

Τότε ήταν που ο Schirrmann είχε την ιδέα της παροχής πολύ φθηνών καταλυμάτων για τους νέους ταξιδιώτες και της χρησιμοποίησης του σχολείου που ήταν άδειο κατά τη διάρκεια των διακοπών, ως ξενώνα για νέους ανθρώπους που ταξίδευαν σε ομάδες στην ύπαιθρο.

[Φωτογραφία από τo πρώτο Hostel στον κόσμο, 1912 στο Κάστρο Altena Γερμανία].

Η ιδέα έπιασε πολύ γρήγορα, και έτσι απλώνονται σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Από την δεκαετία του 1930 υπήρχαν περισσότερα από δύο χιλιάδες ξενώνες στη Γερμανία. Ενώ μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο έγιναν κάτι το πολύ γνώριμο πλέον.

- Ποιες οι διαφορές ενός Hostel με ένα ξενοδοχείο (Hotel).
Το hostel έχει να κάνει αρκετά και με το ομαδικό πνεύμα. Όλη η ατμόσφαιρα σε αυτά ευνοεί τις γνωριμίες μεταξύ των ενοίκων, οι οποίοι συχνά διοργανώνουν πολλές εκδηλώσεις μαζί. Ακόμα και το προσωπικό θα βοηθήσει τους πελάτες σε ότι πληροφορία ζητήσουν, οτιδήποτε θέλουν να διοργανώσουν και γενικά σε ότι θελήσουν.

Φυσικά hostel με hostel μπορούν να διαφέρουν μεταξύ τους, τόσο ως προς τις υπηρεσίες που προσφέρουν όσο και στις εγκαταστάσεις, η φιλοσοφία τους όμως παραμένει η ίδια.

Μπορεί κάποια να είναι διακοσμημένα λιτά, και άλλα Ντιζαϊνάτα. Τα περισσότερα πλέον διαθέτουν μινι-μπάρ, καφέ, με 24ωρη πρόσβαση στο Ίντερνετ, προσφέρουν οργανωμένες ξεναγήσεις στην πόλη, ψυχαγωγία (βραδιές με DJ, ζωντανή μουσική και καραόκε), κουζίνες όπου μπορεί κάποιος να φτιάξει το δικό του φαγητό ή εστιατόρια με μεγάλη ποικιλία κλπ.

Στα hostels σε γενικές γραμμές οι εγκαταστάσεις είναι συνήθως κοινόχρηστες και οι επισκέπτες μπορούν να νοικιάσουν ένα κρεβάτι, συνήθως σε έναν κοιτώνα, και μοιράζονται το μπάνιο, το ντους, την τουαλέτα, το πλυντήριο, την κουζίνα, το σαλόνι και ότι άλλο παρέχει το hostel.

Τα δωμάτια μπορούν να είναι τόσο για άνδρες και γυναίκες μαζί, μικτά δηλαδή, ή και ξεχωριστά για κάθε φύλο. Φυσικά δεν λείπουν και τα ιδιωτικά δωμάτια με ιδιωτικά μπάνια κλπ. 

Επίσης μην σας μπερδεύει ο όρος ξενώνας νεότητας. Με τον καιρό, η έννοια του ξενώνα έχει διευρυνθεί, και τώρα τα hostel δέχονται επισκέπτες όλων των ηλικιών, όχι μόνο φοιτητές και άτομα νεαρής ηλικίας που ταξιδεύουν μόνοι και επιλέγουν αυτό το είδος διαμονής, αλλά και οικογένειες ή παρέες, επιλέγοντας έναν φθηνό και άνετο κοιτώνα 4-5 κρεβατιών, απολαμβάνοντας ταυτόχρονα την διαφορετική ατμόσφαιρα.

- Τι δωμάτια μπορείτε να βρείτε σε ένα hostel.
Τα hostels για όσους ταξίδευαν πριν από μερικές δεκαετίες στην Ευρώπη ήταν μια φθηνή επιλογή, που δεν προσέφερε πάντα τις καλύτερες συνθήκες διαμονής. Την τελευταία δεκαετία έχουν αλλάξει ριζικά. Παραμένουν φθηνά, οι υπηρεσίες όμως που προσφέρουν έχουν βελτιωθεί σημαντικά και γενικά έχουν αλλάξει ριζικά!

Συνήθως τα Hostels προσφέρουν δωμάτια για 6-8 άτομα. Μερικές φορές παρέχουν μεγαλύτερα δωμάτια με κουκέτες, έως 12 άτομα. Τα δωμάτια μπορεί να είναι τόσο για άνδρες και γυναίκες μαζί ή χωριστά.

Μπορείτε να βρείτε από:
Κρεβάτι σε Κοιτώνα Θηλέων με 4/6/8 Κρεβάτια και παραπάνω.

Κρεβάτι σε Μικτό Κοιτώνα 4/6/8 Κρεβατιών με Ιδιωτικό Μπάνιο.
Κρεβάτια σε Κοιτώνες με Κοινόχρηστο Μπάνιο.

Δίκλινο Δωμάτιο.
Standard Μονόκλινο Δωμάτιο.

Δείτε παρακάτω κάποια από τα καλύτερα Hostel της Ρώμης.

Συνέχεια...

Σύμφωνα με το θρύλο, η Ρώμη ιδρύθηκε το 753 π.Χ. από το Ρωμύλο και το Ρέμο, δίδυμα αδέρφια, απογόνους του Τρώα πρίγκιπα Αινεία που ανατράφηκαν από μια λύκαινα. Η παράδοση θέλει την ίδρυση της Ρώμης να λαμβάνει χώρα στις 21 Απριλίου 753 π.Χ.

Ωστόσο ο Ρωμύλος θανάτωσε τον αδερφό του, Ρέμο, έπειτα από σφοδρή διαφωνία. Κατά μία εκδοχή για το ποιος θα κυβερνήσει τη νέα πόλη, κατά μία άλλη για το ποιος θα χαρίσει το όνομά του στην πόλη. Από τον Ρωμύλο τελικά πήρε το όνομά της η Ρώμη.

Ρωμαϊκή ιστορία εν συντομία:
Το κράτος που είχαν δημιουργήσει οι αρχαίοι Ρωμαίοι πέρασαν αρκετοί αιώνες μέχρι να αποκτήσει το πολίτευμα της Αυτοκρατορίας, με το οποίο το θυμούνται οι περισσότεροι, αλλά έχει επικρατήσει να αναφερόμαστε με τον όρο «Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία» για όλη την περίοδο της αρχαίας Ρωμαϊκής ιστορίας.

Η Αρχαίας Ρωμαϊκής Ιστορία συνήθως χωρίζονται σε 3 φάσεις:
Η Ρώμη ήταν η πρωτεύουσα διαδοχικά στο Ρωμαϊκό Βασίλειο, τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία και τελικά τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Ρωμαϊκό Βασίλειο (753 π.Χ -509 π.Χ.):
Ήταν η περίοδος του αρχαίου ρωμαϊκού πολιτισμού που χαρακτηρίζεται από μια μοναρχική μορφή διακυβέρνησης της πόλης της Ρώμης.
Μικρή είναι βέβαια η ιστορία του Βασιλείου που είναι καταγεγραμμένη καθώς σχεδόν δεν έχουν επιβιώσει πολλά γραπτά κείμενα από εκείνη τη Περίοδο, και οι ιστορίες σχετικά με αυτή την εποχή που γράφτηκαν βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε θρύλους.

Ωστόσο, η ιστορία του Ρωμαϊκού Βασιλείου άρχισε με την ίδρυση της πόλης που παραδοσιακά χρονολογείται στο 753 π.Χ. από τον Ρωμύλο (πρώτος βασιλιάς της Ρώμης και ιδρυτής της πόλης) με οικισμούς γύρω από το Παλατίνο Λόφο κατά μήκος του ποταμού Τίβερη και έληξε με την ανατροπή των βασιλέων και την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας περίπου το 509 π.Χ.



Ρωμαϊκή Δημοκρατία (509 - 27 π.Χ.):
Η εγκαθίδρυση της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας έλαβε χώρα περίπου το 509 π.Χ. Κατά την διάρκεια αυτής της περιόδου ο έλεγχος της Ρώμης επεκτάθηκε έξω από την πόλη της, σε όλη τον Μεσογειακό κόσμο (το σύνολο της Ιταλικής χερσονήσου, Ελλάδα, Ισπανία, Νότια Γαλλία, Βόρεια Αφρική, και ένα μεγάλο μέρος της ανατολικής Μεσογείου).

Αυτή τη φορά, οι εσωτερικές εντάσεις οδήγησαν σε μια σειρά εμφύλιων πολέμων, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα, η οποία οδήγησε στην μετάβαση από την δημοκρατία στην αυτοκρατορία.

Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (27 π.Χ. - 476 μ.Χ.):
H μετεξέλιξη της Ρωμαϊκής Δημοκρατίας. Ήταν η περίοδος του αρχαίου Ρωμαϊκού πολιτισμού που χαρακτηρίζεται από κυβερνήσεις με επικεφαλής αυτοκράτορες (imperator), καθώς και από μεγάλες εδαφικές επεκτάσεις γύρω από τη Μεσόγειο Θάλασσα την Ευρώπη, την Αφρική και την Ασία.

Οι δύο πρώτοι αιώνες της ύπαρξής της αυτοκρατορίας ήταν σε περίοδο πρωτόγνωρης πολιτικής σταθερότητας και της ευημερίας γνωστή ως Pax Romana, ή "Ρωμαϊκή Ειρήνη". Μετά τη νίκη του Οκταβιανού, το μέγεθος της αυτοκρατορίας αυξήθηκε σημαντικά.
Ο Αύγουστος, (63 π.Χ. - 14 μ.Χ.) ήταν ο ιδρυτής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ο πρώτος της αυτοκράτορας. Γεννήθηκε ως Γάιος Οκτάβιος Θουρίνος. Έγινε γνωστός ως Γάιος Ιούλιος Καίσαρ Οκταβιανός καθώς υιοθετήθηκε από τον θείο του, τον μεγάλο πολιτικό και στρατιωτικό Ιούλιο Καίσαρα και αναγνωρίστηκε κληρονόμος του μετά τη δολοφονία του τελευταίου το 44 π.Χ.

Η πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (476 μ.Χ.):
Το 395 μ.Χ. ο Θεοδόσιος Α' πέθανε και όρισε στη διαθήκη του τη διαίρεση της αυτοκρατορίας σε δύο τμήματα, ανατολικό και δυτικό.
Η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία θα διοικούνταν από τον μικρότερο γιο του, τον Ονώριο, ενώ η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τον μεγαλύτερο γιο του, Αρκάδιο. Αυτός ήταν και ο τελευταίος διαχωρισμός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Το δυτικό μέρος, που έχανε ταχύτατα την μία μετά την άλλη τις επαρχίες του από βαρβάρους (Φράγκους, Βησιγότθους, Οστρογότθους, Βάνδαλους, Σάξονες), καταλύθηκε τελικά το 476 μ.Χ.
Το ανατολικό μέρος κατόρθωσε να επιζήσει των βαρβαρικών επιδρομών για χίλια χρόνια ακόμη ως η γνωστή Βυζαντινή Αυτοκρατορία, μέχρι την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης από το οθωμανικό κράτος το 1453 μ.Χ.

Ο Θεοδόσιος ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας που κυβέρνησε τόσο στο ανατολικό όσο και στο δυτικό μισό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.


Η ιστορική γραμμή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων έλαβε τέλος. Η αρχαιότητα είχε πεθάνει, ο Μεσαίωνας άρχιζε.
Μεσαίωνας ονομάζεται η χρονική περίοδος της Ευρωπαϊκής ιστορίας, από τον 5ο μέχρι 15ο αιώνα μ.Χ.. Ξεκίνησε με την κατάλυση του Δυτικού Ρωμαϊκού Κράτους (476 μ.Χ.) ή κατ' άλλους με το θάνατο του Ιουστινιανού Α' (565 μ.Χ.), του αυτοκράτορα υπό τον οποίο αναβίωσε η παλαιά ισχύς και έκταση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Αρχαία Ρώμη χρονοδιάγραμμα:
Ρωμαϊκό Βασίλειο (753 π.Χ -509 π.Χ.):
Ρωμαϊκή Δημοκρατία (509 - 27 π.Χ.):
Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (27 π.Χ. - 476 μ.Χ.):
Η πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (476 μ.Χ.)
Το 1871 η Ρώμη έγινε η πρωτεύουσα της ενοποιημένης Ιταλίας.

Συνέχεια...

Το Prati στην Ρωμαϊκή Εποχή:

Prati είναι το όνομα της εικοστής δεύτερης συνοικίας του κέντρου της Ρώμης XXII. Είναι μια ιστορική Συνοικία της Ρώμης, που συνορεύει με το βόρειο τμήμα του κράτους του Βατικανού.

Κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους η σημερινή συνοικία Prati αποτελούνταν από αμπέλια, λιβάδια και κήπους, όπως οι κήποι της Δομιτίας σύζυγος του αυτοκράτορα Δομιτιανού.
Εξ ου και το όνομα του prati (λιβάδι).
Τουλάχιστον μέχρι το 1883 περίπου υπάρχει μια τεράστια έκταση καλλιεργούμενων αγρών, φυσικά λιβάδια και βοσκοτόπια. Μετά το 1883 υπήρξαν οι πρώτες παρεμβάσεις στέγασης και αστικοποίησης υπό την παπική κυβέρνηση.

Piazza Cavour. Φωτογραφία: Adam Smok (flickr)

Η περιοχή επίσης και λόγο του γεγονότος ότι ήταν μεγάλη με τεράστιες εκτάσεις λιβαδιών, ήταν και περιοχή μαχών. Άλλες φορές το ορμητήριο και ο χώρος στρατοπέδευσης ξένων δυνάμεων, Βησιγότθων, Βάνδαλων και άλλων που θέλησαν να κατακτήσουν την Ρώμη. Και άλλες φορές οι στρατοπεδεύσεις των Ρωμαίων κατά των εισβολέων για την υπεράσπισης της Ρώμης.

Φωτογραφία: Stephan Alberola (flickr)

Το Prati του Σήμερα:
Είναι μια από τις πιο πλούσιες περιοχές της Ρώμης, με το Βατικανό να είναι δίπλα και γενικά τα μουσεία του Βατικανού, καθώς και την Βασιλική του Αγίου Πέτρου. Λόγω της κατοικίας του Πάπα, είναι επίσης και μια από τις ασφαλέστερες περιοχές της Ρώμης.

Η περιοχή Prati σήμερα προσφέρει μια ήσυχη, πιο ήρεμη και εναλλακτική λύση για τους τουρίστες που επιθυμούν να είναι μεν κοντά στα αξιοθέατα της Ρώμης, αποφεύγοντας ταυτόχρονα το πολύβοο κέντρο της πόλης. Σε αντίθεση με το κέντρο της Ρώμης, όπου αργά τη νύχτα οι γλεντζέδες μπορεί να είναι κάπως θορυβώδες, η περιοχή Prati είναι σταθερά πιο ήσυχη και γαλήνια.
Δεν λείπουν φυσικά τα εστιατόρια και η διασκέδαση, καθώς υπάρχει μια πληθώρα από καλά εστιατόρια και πιτσαρίες στην περιοχή, αλλά και μπαράκια, παμπ με ζωντανή μουσική για όλα τα γούστα. Τζαζ, ροκ, ζωντανή μουσική, μπορείτε να βρείτε τα πάντα. Μια δημοφιλής περιοχή είναι το Alexanderplatz και Fonclea.

Για όσους αγαπούν τα ψώνια, εδώ θα βρουν άφθονες ευκαιρίες, καθώς η περιοχή Prati διαθέτει μια μεγάλη ποικιλία από καταστήματα. Δύο διάσημοι εμπορικοί δρόμοι στην περιοχή είναι η Via Ottaviano και η Via Cola di Rienzo. Η πολυσύχναστη Via Cola di Rienzo, έναν από τους πιο διάσημους δρόμους της Ρώμης, και σταθερά κατατάσσεται μεταξύ των πιο σημαντικών εμπορικών οδών της πόλης.



* Για την καλύτερη θέα προς τον εντυπωσιακό τρούλο του καθεδρικού Ναού του Αγίου Πέτρου, δεν υπάρχει καλύτερο μέρος από ότι στο εστιατόριο του τελευταίου ορόφου στο Atlante Star Hotel. Το σκηνικό είναι τόσο εντυπωσιακό, που το ξενοδοχείο έχει γίνει ένα δημοφιλές μέρος για γάμους.

Αξιοθέατα:

Επίσκεψη φυσικά στα μουσεία του Βατικανού.

Το Palazzo di Giustizia η έδρα του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.
Η πλατεία Piazza Cavour.

Συνέχεια...

Το Ludovisi στην Ρωμαϊκή Εποχή:
Ludovisi είναι το όνομα της δέκατης έκτης συνοικίας του κέντρου της Ρώμης XVI. Κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους η σημερινή συνοικία Ludovisi ήταν μια περιοχή χωρίς σημαντικά κτίρια, παρά μόνο από κάποιες βίλες Ρωμαίων στρατηγών.

Η Porta Pinciana μια πύλη των τειχών του Αυρηλίου είναι κάτι που μπορείτε να δείτε.
Μετά από αιώνες εγκατάλειψης, η περιοχή έγινε κατοικήσιμη από τον Πάπα (1585 - 1590) που αποκατέστησε ένα υδραγωγείο και δημιουργήθηκαν περιβόλια και κτήματα. Το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής κατασκευάστηκε μετά την ενοποίηση της Ιταλίας, στο τέλος του 19ου αιώνα.

photo: Alida Thorpe

photo: Alvaro de Alvariis

wiki

Το Ludovisi του Σήμερα:
Κύριο σημείο ενδιαφέροντος αποτελεί μια από τις ακριβότερες, διασημότερες και πολυτελέστερες οδούς της πόλης της Ρώμης, η Via Veneto (Βία Βένετο). Η Via Veneto χαρακτηρίζεται από μια σειρά από τεράστια παλάτια, μεταξύ των οποίων το εξαιρετικό Palazzo Margherita (1886 - 1890), το οποίο από το 1931 εξαγοράστηκε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και στεγάζει σήμερα την Αμερικανική Πρεσβεία στην Ιταλία.

Έφτασε στο απόγειο της φήμης της κατά τη δεκαετία του 1960, οπότε οι διάσημοι κινηματογραφικοί αστέρες σύχναζαν στα πολυάριθμα ξενοδοχεία και καφέ της, με τους παπαράτσι να καιροφυλακτούν. Η εποχή αυτή απαθανατίστηκε στην ταινία «La Dolce Vita» του Ιταλού σκηνοθέτη Φεντερίκο Φελίνι. Με πολυτελή ξενοδοχεία, καταστήματα, μπουτίκ, πολυτελή εστιατόρια, μπιστρό και καφέ, αν είστε λάτρης της Dolce Vita τότε αυτή η περιοχή είναι για σας.

Επίσης από την περιοχή του Ludovisi μπορείτε να επισκεφθείτε και την Βίλα Μποργκέζε, ένα από τα μεγαλύτερα πάρκα της Ρώμης, καθώς μια από τις εισόδους προς το πάρκο βρίσκεται στην πύλη Porta Pinciana στο τέλος της Via Veneto.

Αξιοθέατα:

Ανάμεσα στα αξιοθέατα, μπορείτε να επισκεφθείτε:
Porta Pinciana είναι μια πύλη των τειχών του Αυρηλίου.
Η Via Veneto, ένας από τους ακριβότερους δρόμους της Ρώμης.
Η Piazza Barberini (Πιάτσα Μπαρμπερίνι).

Συνέχεια...